۱۳۸۹/۶/۱۴

هفته اول از ماه دهم

بعضی وقتها ما آدما با خودمون و با زندگی لج می کنیم. نمی دونیم چرا؟ درسته که ما آدما حق انتخاب داریم و اختیار زندگیمون به عهده خودمونه ولی روند طبیعی حیات و زندگی چیزیه که ما حق دخالت تو اونو نداریم. همین چند روز پیش خوندیم و شنیدیم که زن جوونی خودشو زیر مترو انداخته یا پسر جوونی خودشو از روی پل شریعتی انداخته وسط بزرگراه. نمی دونم شاید من اشتباه می کنم ولی ما هیچ وقت نشینیدیم و ندیدیم که گیاهی با خودش و طبیعت لج کنه و در بهار سبز نشه یا اینکه مثلا برعکس داخل خاک به سمت پایین رشد کنه. یا مثلا یخها تصمیم بگیرن که آب نشن یا مثلا خورشید بیرون نیاد و شب بمونه.
زندگی کردن و رشد کردن و شاد بودن و لذت بردن و لذت بردن روند طبیعی هستی آدماس. آدم حق داره که زندگی کنه و از زندگی و رشدش لذت ببره و هیچ کس حتی خود آدم حق نداره این حق رو از آدما بگیره. مشکلات تو زندگی همه آدما هست و راستی، آیا اسم اینا مشکلاته!؟ مشکل واقعا چیه؟! اگه زندگی رو یه مجموعه ببینیم و همه این مسائلی رو که پیش می یاد جزئی از زندگی و تجربه هایی برای محک زدن توانایی ها و رشد کردن ببینیم، اگه سعی کنیم با زندگی و با خودمون آشتی کینم، خودمونو بشناسیم و مهارتهای خودمونو برای روبرو شدن با مسائل افزایش بدیم، آیا واقعا مسئله ای هست که بشه اسمشو مشکل و مانع گذاشت که بتونه مارو از مسیر زندگی باز داره و یا مارو به جایی برسونه که تصمیم بگیریم برخلاف روال هستی قدم برداریم؟!
زندگی هر چقدر هم که سخت و پیچیده باشه، آدم از اون سخت تر و پیچیده تره. بهتر نیست قبل از هر تصمیم فکر کنیم که آیا داریم راحت می شیم یا داریم از بودن، فرار می کنیم؟! راستی شما فکر می کنید بین مشکلات سخت و آدمای سخت، کدومشون پیروز می شن؟! من فکر می کنم که این آدمای سختن که در شرایط سخت، پیروز می ش.
فریده عصاره

۱ نظر:

  1. نه مسئله مشکل نیست خانم عصاره. انسان همیشه بر مشکل چیره شده. چیزی که باعث میشه انسان لج کنه، بهم بریزه، نا امید بشه یا حتی دست به خودکشی بزنه، دردِ.
    درد می تونه کمر مرد رو که جنس قویه بشکنه. درد می تونه زن رو که جنس مقاوم به تسلیم واداره. و این دردِ که باعث می شه عشق به نفرت تبدیل بشه.
    درد رو هیچ دشمنی نمی تونه در دل هیج فردی بکاره. کاشتن درد تو دل انسان فقط و فقط از دست دوست بر میاد. گاهی این دوست خود انسانِ. انسان نباید حتی به خودش هم اونقدر میدان بده که بتونه به خودش آسیب برسونه، دین یا سیستم های فکری محدود کننده این فاصله رو بین انسان و خودش ایجاد می کنه و نمی زاره انسان به خودش صدمه بزنه.

    پاسخحذف