نمایشگاه

به بیان درنیامدنی ها به نمایش در می آیند
آثار مرتضا مرتضایی
یازدهم تا بیستم آبان ماه هشتاد و نه
کافه رمنس

ستاد خبری نمایشگاه نقاشی های فرابیانی، گزارش داد:
نقاشی های فرا بیان گرای سید مرتضا مرتضایی، یازدهم تا بیستم آبان ماه در کافه /گالری رومنس به نمایش در می آید.سید مرتضا مرتضایی بدون اشاره به عنوان اصلی نمایشگاه، مفهوم کلیدیِ نقاشی هایش را«به بیان درنیامدنی» یا نوعی «فرابیانی» خواند و نیز در تلاش برای بیان مفهوم آن هاگفت: «شخصاً، به عنوان پدیدآورنده ی این نقاشی ها، چیز خاصی درباره ی آن هانمی دانم؛ همین قدر می دانم که در اجرای آن ها، خود را فارغ از نگره های مختلفهنری، موضوعات و تصاویر آشنا یا ناآشنا می دیدم و آزادانه و با هیجان کارم را انجاممی دادم.» وی در ادامه افزود: «در واقع به طور قطع در این باره، هم رای با والتربنیامین، فلیسوف آلمانی هستم که می گوید، اثر هنری چیزی می گوید، که آفریننده اش ازآن بی خبر است و بدین سبب است که تأثیر و تأویل خودم را در خوانش و مشاهده ی اینآثار دخیل نمی دانم.»در ادامه، جنبه های اکسپرسیونیستی و شخصی این آثار، توسط این نقاش مورد تأکید قرارگرفت و عنوان شد: «طیف اکسپرسیونیستی و گاه آبستراکت ـ اکسپرسیونیستیِ نقاشی ها، بهعبارتی شخصی بودن شان را برجسته می کند که آن ها را حاصل بیان های متنوعی می داندکه با عناوینشان مفاهیم کلی یی را در پی دارند، اما در گفت و گو و ارتباط باآن ها، برداشت های بیانیِ یگانه ای صورت نمی گیرد، اما رشته های بسیار زیادیبه-صورت گسسته و متداوم از سوی مخاطبانشان شکل می گیرد که می تواند همه شان رابیان نشدنی بنامد.»وی همچنین اصرار داشت بگوید: «با این همه، بخش بسیار زیادی از انگیزشی که این نمایشگاه را پشتیبانی می کند، شرایطی است که نقاشی ها و نمایشگاه، برنامه ی نمایش آن ها را در یک کافه/گالری (محملی اجتماعی ـ فرهنگی) رقم می زند که نقاشی ها ونمایشگاه را شکل های بیانیِ فراوان و شدیدی عنوان می کند.»او در ادامه گفت: «بخش زیادی از مفاهیم و بیان های نمایشگاه در عنوان آثار، اصالت آن ها و بازگویی نگرانی های مربوط به آن هاست؛ گویا رویاها، کودکان و به طور کلی انسان، هستی و مهم تر از آن مرگ، کانون هایی بوده اند که بسیاری از نقاشی های این نمایشگاه در انتقال به مخاطبان شان درنظر داشته اند.»مرتضایی هم چنین یادآور شد: «نقاش این نقاشی ها، برای خلق هنری که تصوری برایش نداشت، آزادانه و بی خیال به سراغ شان رفته است و حال، فاصله ی زیادی از آن هاگرفته است تا تماشاگران شان در مواجهه با آثار، خود را آزاد و رها حس کنند، هر چندمخاطبان این نقاشی ها، هریک بیان شان را در درون شان می پرورانند و شاید همین موضوع، مانع ارتباط های زیبایی شناختی با آثار شود.»اختصاص بخشی از فروش نقاشی ها به کودکان کانون اصلاح و تربیت و نیز کودکان کار، ازنظر مرتضا مرتضایی، بر اساس خصلت های زیبایی شناسانه ی این آثار و پیشبرد رسانه این نمایشگاه بوده است. به اعتقاد او، کودکان یکی از مهم ترین منابع تجربه ی او درنقاشی، رویا سازی و خیال پردازی بوده اند، یا به تعبیری دیگر، کودکان، همکاران نمایشگاه او هستند.